zavallı zozan

zavallı zozan,

1.

sokakların aynası kırık, ölüyoruz diyorum

umut uzaktaki kuzen, çoktandır görmedim

yaşamak zul ve ölümden menkul

herkes bir diğerine üçüncü köprü

zavallı inanç lağvediyor kendini.

2.

eskiden bir şeyler vardı eskimeyen

sokaktan bir davulcu geçer ben ağlardım

küçük olan her şey semirdi ve hayat

ne bulduysa açıkta

ne bulduysa kemirdi.

3.

kaşıntı hali bitmek bilmez

kırık kalemlerle yazıyorum.

4.

plastik bir gerçeklik çok lezzetli

sahilimize tank indirdiklerinde biramız yarım olacak

beni çağırdığında cellat ben çokça ölü

ve mahşer yerinde bütün genç kızlar çıplak

öleceğiz diyorum her yer kapkara zift

öleceğiz ve kimse oralı olmayacak

doğumumuz suskun oldu evet fakat

ölümümüz de bir o kadar mutevazı, heyhat.

5.

sokakların aynası kırık silme uğursuzluk

şarkılar ortasından ikiye ayrılmış ve

“bazı insan dayı olamayacak kadar yeğen”

yeşeren ve sararan bir gerçeklik

hiç de dönüşken olmayan elektronik sesler

bu sabahların bir anlamı yok.

6

bütün bir kışı kendimi öldürerek geçirdim

ve kahretsin yine çirkin bir yaz

terlemek de olmasa bilmeyeceğim

hayatta mıyım diye soruyorum anneme

vatan bölünmez diyor.

7.

plastik bir gerçeklik ve elektronik sesler

anlamı çöpe attım çöpçü geçmiyor.

zozan gemilerördü, temmuz başı ’10, izmir