4 Ekim 1984, Çarşamba. Hayvan ya da insanda olsun çirkin, anlamsız, isterik nefret oldukça korkutucudur. Düşlerim arketip köpek sürüleri ile doluydu… Uzun, loş bir tünelin sonunda oval bir çıkmaz sokaktaydım. Bu odanın uzak ucunda güçlü bir manyetik alan var. Çok yaklaşınca insanı rahmin içine çekiyor. Tam zamanında geri çekiliyorum. Allen Ginsberg yanımda bir mantra söylüyor: ‘o eski Rahim Kapısı kapandığında geri dönmek istemem artık.’Sonra geçidin yumuşak duvarlarının boğuklaştırdığı bir havlama sesi duyuyorum, ama açıkça anlayabiliyorum: ‘KÖPEKLER! KÖPEKLER!’Giderek yaklaşıyorlar, hırlayan, salya akıtan bir Cerberus sürüsü. Allen Hintlilere özgü bir ip numarasıyla darağacı yapmaya çalışıyor ama tavan yeterince yüksek değil, derken beni aşağıya indirmek için üzerime sıçrayan köpekleri tekmelerken uyanıyorum.
William S. Burroughs/İçerdeki Kedi
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder