Sanat yapan insan yalnızca dışa dönük iletişimsel anlamların aktarılmasını amaçlamaz aynı zamanda içe dönük (kendi kendine) bir aydınlanmanın peşindedir. Kendi bilişsel doğasının ötesine geçmeyi, kendi aklının sınırlarını aşmayı ve Tanrısal... esinin, kendisi için sıradan olmayan bir biçimde, muhataplığını da hedef alarak çalışır. Sanat üretimini ‘Dilde’ meydana çıkacak anlamlara açık bir eylem olarak gerçekleştirmek ve sanata bu açıdan da bakabilmek sanatı bir anlam daralmasından koruyacaktır. Zira sanatı hayatın içine almak ancak onu anlamları zenginleştiren yönüyle ele alarak mümkün olabilir.
Sürrealist sanatçıların, yerleşik değerlerin sahipleri tarafından tahayyül ve telaffuz edilemez şeyleri bir araya getirerek yapmaya çalıştıkları, o güne kadar kanla ve yalanla kurulmuş bir ‘akıl’ hükümdarlığının bertaraf edilmesinin yanı sıra, anlamın sonsuz olasılıklar evreninde aktif-üretken bir doğanın içinde serbestçe dolaşımını sağlamaktır. Şeylerin gerçeküstü bir araya getirilişlerinde gayeyi, tek taraflı olarak, yalnızca toplumsal bilincin ezberini bozan, toplumun kanaatlerine saldıran dinamitleyici nitelikleriyle değerlendirmek, eylemin üreticisine dönük inisiyatik karakterini yok saymak yapıntıyı uçsuz bucaksız bir alanda sürrealist bir menzil olmaktan çıkarıp sürrealizmi bir kaleye yöntemi de kısa menzilli bir silaha dönüştürür.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder