27 Nisan 2011 Çarşamba
24 Nisan 2011 Pazar
collective poem / kolektif şiir
the sea monsters are breathing your name
fairy dust in dusk
whipping the shores
and sharks in full excitement in the seaman's arms
crying with breezes
crying with breezes and spring and autumn rains
with tears in the eyes and smile in the lips
the air freezing or burning, dissolution
in perfect harmony of triangles and circles
moon in the eyes and sun in the lips
the sun red forever
under the porch of the house of Fourier
cats and flowers swaying like sleepwalkers
where all passions were released with joy
in the open mouth of the house
the sun will taste your tears
and their tears shall have the taste of roses
between her trembling panics in the streets
and the tears will be diamonds full of life
in the face of the sun
**
los monstruos del mar respiran tu nombre
polvo de hadas al atardecer
azotando las costas
y tiburones en plena excitacion en los brazos del marinero
gritando con rabia
gritando con rabia y lluvias de primavera y otoño
con lagrimas en los ojos y sonrisa en los labios
el aire gelido o quemante, disolucion
en perfecta armonia de triangulos y circulos
luna en los ojos y sol en los labios
el sol siempre rojo
bajo los porticos de la casa Fourier
gatos y flores meciendose como sonambulos
donde todas las pasiones fueron desatadas con frenesi
en la boca abierta de la mansion
el sol saboreara tus lagrimas
y tus lagrimas saberan a rosas
y en la calle entre sus temblores panicos
seran diamantes llenos de vida
en el rostro del sol
**
deniz canavarları ismini soluyor
peri tozları akşam karanlığında
kıyıları kırbaçlıyor
ve köpekbalıkları denizcinin kollarında heyecanla dopdolu
rüzgarlarla bağırıyor
rüzgarlarla bağırıyor ve ilkbaharla ve sonbahar yağmurlarıyla
gözlerdeki yaşlarla dudaklardaki gülümsemeyle
hava donuyor ya da yanıyor, çözülme
üçgenlerin ve dairelerin mükemmel uyumu içinde
gözlerdeki ay ve dudaklardaki güneş
güneş her zaman kırmızı
Fourier’nin evindeki verandanın altında
kediler ve çiçekler uyurgezerler gibi sallanıyor
bütün arzuların neşeyle savrulduğu yerde
evin açık ağzında
güneş gözyaşlarını tadacak
ve onların gözyaşları güllerin tadını alacak
sokaklarda titreyen panikleri arasında
güneşin yüzünde
gözyaşları hayat dolu elmaslar olacak
Fantom-Juan Carlos Otaño
fairy dust in dusk
whipping the shores
and sharks in full excitement in the seaman's arms
crying with breezes
crying with breezes and spring and autumn rains
with tears in the eyes and smile in the lips
the air freezing or burning, dissolution
in perfect harmony of triangles and circles
moon in the eyes and sun in the lips
the sun red forever
under the porch of the house of Fourier
cats and flowers swaying like sleepwalkers
where all passions were released with joy
in the open mouth of the house
the sun will taste your tears
and their tears shall have the taste of roses
between her trembling panics in the streets
and the tears will be diamonds full of life
in the face of the sun
**
los monstruos del mar respiran tu nombre
polvo de hadas al atardecer
azotando las costas
y tiburones en plena excitacion en los brazos del marinero
gritando con rabia
gritando con rabia y lluvias de primavera y otoño
con lagrimas en los ojos y sonrisa en los labios
el aire gelido o quemante, disolucion
en perfecta armonia de triangulos y circulos
luna en los ojos y sol en los labios
el sol siempre rojo
bajo los porticos de la casa Fourier
gatos y flores meciendose como sonambulos
donde todas las pasiones fueron desatadas con frenesi
en la boca abierta de la mansion
el sol saboreara tus lagrimas
y tus lagrimas saberan a rosas
y en la calle entre sus temblores panicos
seran diamantes llenos de vida
en el rostro del sol
**
deniz canavarları ismini soluyor
peri tozları akşam karanlığında
kıyıları kırbaçlıyor
ve köpekbalıkları denizcinin kollarında heyecanla dopdolu
rüzgarlarla bağırıyor
rüzgarlarla bağırıyor ve ilkbaharla ve sonbahar yağmurlarıyla
gözlerdeki yaşlarla dudaklardaki gülümsemeyle
hava donuyor ya da yanıyor, çözülme
üçgenlerin ve dairelerin mükemmel uyumu içinde
gözlerdeki ay ve dudaklardaki güneş
güneş her zaman kırmızı
Fourier’nin evindeki verandanın altında
kediler ve çiçekler uyurgezerler gibi sallanıyor
bütün arzuların neşeyle savrulduğu yerde
evin açık ağzında
güneş gözyaşlarını tadacak
ve onların gözyaşları güllerin tadını alacak
sokaklarda titreyen panikleri arasında
güneşin yüzünde
gözyaşları hayat dolu elmaslar olacak
Fantom-Juan Carlos Otaño
19 Nisan 2011 Salı
18 Nisan 2011 Pazartesi
collective work: Open Map/Açık Atlas
Rad, cins, Fikret Güneş, OnstOn, Rafet Arslan
mixed media on the wall, 2008, İstanbul
http://kentebalyoz.blogspot.com/
Gemideki düşlerin aritmetiğinde sarhoşluk yarattı isyankar ruhlar/ The rebellious souls caused drunkenness in the arithmetic of dreams on board
“Eğer, Sürrealizm aracılığıyla, “olan” şeylerin tek bir oluş imkanı olduğu fikrini tereddütsüz reddediyorsak ve eğer “olan” bir yolla, insanlara gösterip izlemelerine yardım edebileceğimiz bir yolla, insanların “olmadığı”nı iddia ettikleri bir şeye varabildiğini ilan ediyorsak, batı düşüncesinin alçaklığını damgalamaya yetecek kelimeler bulamıyorsak, mantığa karşı silahlanmaktan korkmuyorsak, rüyalarda yaptığımız bir şeyin uyanıklık halinde yaptığımız bir şeyden daha az anlamlı olduğuna yemin etmeyi reddediyorsak, zamanı ortadan kaldırmayacağımızdan bile emin değilsek; şu kötü eski saçmalığı, şu sürekli raydan çıkan treni, çılgın nabız atışını, içinden çıkılmaz kırık ve bozuk canavarlar yığınını; bizden, ne çeşit olursa olsun bir sosyal koruma aygıtına şefkat göstermemizi, hatta hoşgörülü olmamızı nasıl beklersiniz? Bizce gerçekten kabul edilemez olan tek delilik budur. Aile, ülke, din düşüncelerini yıkmak için her şey yapılmalı, her yol denenmelidir. Sürrealistlerin bu konudaki duruşu ne kadar iyi bilinse de uzlaşmaya yer olmadığı vurgulanmalıdır… (İkinci Sürrealist Manifesto, s: 67) Ne şekilde ortaya çıkarlarsa çıksınlar, şiirsel aldırmazlık, sanatın başka yöne çekilmesi, bilimsel araştırma, saf spekülasyonla mücadele ediyoruz; büyük ya da küçük zihinlerini bir tasarruf bankasını kullanacakları gibi kullananlarla hiçbir işimiz olsun istemiyoruz. Bütün terk edilmiş tanıdıklar, bütün feragat etmeler, kitaptaki bütün ihanetler bu lanet saçmalığa bir son vermemize engel olamaz. (2. Sürrealist Manifesto, 5:45 Yayın, 2009)
Tüm bu görüş çerçevesinde değerlendirmek gerek Yıkım 2011’i. Yıkım bir yok oluş demektir. Devrimci bir harekettir yokoluş. Lautrémont şarkılarını yazarken denizler ülkesinde var olmuş, yeniden doğmuş, ölümü kutsamış, yaşamı kutsamış, insanlardan iğrenmiş, köpekbalıklarına aşık denizcileri sevmiş, deniz canavarlarını yüceltmiştir. Şarkılarının sonuna doğru ölüme yolculuğu seçmiştir. Maldoror’un şarkıları düşleri söyler ve bu dünyadaki tek kötü yaratık insandır. Maldoror, bir geminin fırtınada alabora olduğuna tanık olur, kazadan kimse kurtulamamıştır. Enkaza bakarken bir yaralı görünce hemen kararını verir. Hiçbir şey bu kararı değiştiremeyecektir. Adamı öldürür. Hiç korkusu yoktur, çünkü o muazzam gecenin fırtınasının salladığı beşikte uyuyordur insanın adaleti. Eğer kazadan kurtulan bir at ya da bir köpek olsaydı ona dokunmayacaktı Maldoror. Fırtınanın getirdiği sarhoşlukla, insanın adaletini insana sunar Maldoror. Bütün yolcular eşittir denizin ortasında, enkaz yığınının arasında, denize tutunmadan sürüklenebilirler. Bir gemide sınıfsal farklılıklarla yolcu eden insanlar ancak bir enkazda ölüyken birbirlerine eşit olabilirler, saf adalet bunu gerektirir. Değer yargılarından, ahlaksal acımadan ırak, öldürmenin zevkini tattığını söylerken Lautrémont aslında yaşamı kutsamaktadır, tüm iç derinliklerine girebildiği için insanın. Zira bir sonraki bölümde, intihar eden bir gencin canlı olduğunu görünce sevinecektir.
Michael Löwy, Benjamin’in gerçeküstücülüğüne değindiği yazısında, Benjamin, Rimbaud ve Lautrémont’u büyük anarşistler olarak göstermiştir, bunun nedeni burjuva ahlak düzenini, Spiesser ve filistenlerin “ahlak budalalığını” havaya uçurmasından ötürüdür (Löwy, Sabah Yıldızı,s.35).
Löwy’e göre o yılların Marksist düşünürleri arasında bir tek Benjamin, kriz halindeki sınai/burjuva uygarlığının doğurabileceği korkunç yıkımların önsezisine vardı (Löwy s. 42). Uygarlığın doğurabileceği yıkımlara karşı uygarlığın yıkılması ve yeniden yapılandırılmasıdır Yıkım 2011’in düşlediği. Sarhoşluğun gücünü devrime katmak yeni bir varoluş hazırlamaktır arzu edilen. Bu şenliğe tüm varlıklar katılacaktır, başta hayvanlar olmak üzere, gemide hayvanlar uygarlığın yıkımından, korkunç fırtınadan kaçmaktadırlar, Lautrémont onları kurtaracaktır şüphesiz, Apollinaire her biri için şiirler yazacaktır. Ya insan, insanı kim kurtaracaktır, bunun yanıtını aramak da gene insana düşer…
Fantom
*
The rebellious souls caused drunkenness in the arithmetic of dreams on board
“If, through Surrealism, we reject unhesitatingly the notion of the sole possibility of the things which "are," and if we ourselves declare that by a path which "is," a path which we can show and help people to follow, one can arrive at what people claimed "was not," if we cannot find words enough to stigmatize the baseness of Western thought, if we are not afraid to take up arms against logic, if we refuse to swear that something we do in dreams is less meaningful than something we do in a state of waking, if we are not even sure that we will not do away with time, that sinister old farce, that train constantly jumping off the track, mad pulsation, inextricable conglomeration of breaking and broken beasts, how do you expect us to show any tenderness, even to be tolerant, toward an apparatus of social conservation, of whatever sort it may be? That would be the only madness truly unacceptable on our part. Everything remains to be done, every means must be worth trying, in order to lay waste to the ideas of family, country, religion. No matter how well known the Surrealist position may be with respect to this matter, still it must be stressed that on this point there is no room for compromise… We combat, in whatever form they may appear, poetic indifference, the distraction of art, scholarly research, pure speculation; we want nothing whatever to do with those, either large or small, who use their minds as they would a savings bank.. All the forsaken acquaintances, all the abdications, all the betrayals in the book will not prevent us from putting an end to this damn nonsense.” (128-129 The Second Manifesto of Surrealism) The University of Michigan Press. Translated from French by Richard Seaver and Helen R. Lane
It is necessary to evaluate Destruction 2011 within the above extract. Destruction means a dissappearance. Dissappearance is a revolutionary movement.While Lautrémont was writing his songs; he existed in the countries of seas, sanctified death,sanctified life, detested people, loved sailors who are in love with sharks,glorified sea monsters.Towards the end of his songs, he chose a journey to death.The Songs of Maldoror sing dreams and the worst creature in this world is humans. One day, Maldoror witnesses that a boat has turned over by the storm, nobody can survive from the accident. On looking at the wreck, when he sees an injured he gives his decision immediately. Nothing can change that decision. He kills the man. He has no fear because the man’s justice was sleeping in cradle at that magnificient night’s storm rocked. If it was a horse or a dog survived from accident, Maldoror would not touch it.With drunkenness brought by storm, Maldoror presents man’s justice to man.All the passengers are equal in the middle of the sea,among wreck heap, they can float without clinging the sea. People who row in a boat with class distinction can be equal only they are dead in a wreck, pure justice requires that.While saying that he experienced the pleasure of murder as far from value judgements and moral mercy,actually,he sanctifies life because he can penetrate deep inside of man.On the other hand,in following chapter,when he saw a committed suicide youngster was alive he would gladden.
In his article touched on Benjamin’s Surrealism, Michael Löwy adduced Benjamin, Rimbaud, Lautrémont as great anarchists.The reason of that is Spiesser and Filistens blown up the bourgeois moral order in other words “moral madness” (Löwy, Morning Star, p.35)
According to Löwy; among those years marxist philosophers,only Benjamin attained the forethought of terrible destructions that industrial/bourgeois civilization which is in period of depression can procreate.To collapse the civilization against the destructions that civilization can procreate and its reconstruction,that is The Destruction 2011 imagines.Adding power of drunkenness to revolution,settling a new existance is the desideratum.All the beings will join this festival,especially animal;,in the boat,they were running away from destruction of civilization and terrible storm,Lautrémont would certainly save them, Appollinaire would write poems for each of them.What about human?Who would save the human?Searching for this answer is incumbent upon the human anyway…
Fantom
Tüm bu görüş çerçevesinde değerlendirmek gerek Yıkım 2011’i. Yıkım bir yok oluş demektir. Devrimci bir harekettir yokoluş. Lautrémont şarkılarını yazarken denizler ülkesinde var olmuş, yeniden doğmuş, ölümü kutsamış, yaşamı kutsamış, insanlardan iğrenmiş, köpekbalıklarına aşık denizcileri sevmiş, deniz canavarlarını yüceltmiştir. Şarkılarının sonuna doğru ölüme yolculuğu seçmiştir. Maldoror’un şarkıları düşleri söyler ve bu dünyadaki tek kötü yaratık insandır. Maldoror, bir geminin fırtınada alabora olduğuna tanık olur, kazadan kimse kurtulamamıştır. Enkaza bakarken bir yaralı görünce hemen kararını verir. Hiçbir şey bu kararı değiştiremeyecektir. Adamı öldürür. Hiç korkusu yoktur, çünkü o muazzam gecenin fırtınasının salladığı beşikte uyuyordur insanın adaleti. Eğer kazadan kurtulan bir at ya da bir köpek olsaydı ona dokunmayacaktı Maldoror. Fırtınanın getirdiği sarhoşlukla, insanın adaletini insana sunar Maldoror. Bütün yolcular eşittir denizin ortasında, enkaz yığınının arasında, denize tutunmadan sürüklenebilirler. Bir gemide sınıfsal farklılıklarla yolcu eden insanlar ancak bir enkazda ölüyken birbirlerine eşit olabilirler, saf adalet bunu gerektirir. Değer yargılarından, ahlaksal acımadan ırak, öldürmenin zevkini tattığını söylerken Lautrémont aslında yaşamı kutsamaktadır, tüm iç derinliklerine girebildiği için insanın. Zira bir sonraki bölümde, intihar eden bir gencin canlı olduğunu görünce sevinecektir.
Michael Löwy, Benjamin’in gerçeküstücülüğüne değindiği yazısında, Benjamin, Rimbaud ve Lautrémont’u büyük anarşistler olarak göstermiştir, bunun nedeni burjuva ahlak düzenini, Spiesser ve filistenlerin “ahlak budalalığını” havaya uçurmasından ötürüdür (Löwy, Sabah Yıldızı,s.35).
Löwy’e göre o yılların Marksist düşünürleri arasında bir tek Benjamin, kriz halindeki sınai/burjuva uygarlığının doğurabileceği korkunç yıkımların önsezisine vardı (Löwy s. 42). Uygarlığın doğurabileceği yıkımlara karşı uygarlığın yıkılması ve yeniden yapılandırılmasıdır Yıkım 2011’in düşlediği. Sarhoşluğun gücünü devrime katmak yeni bir varoluş hazırlamaktır arzu edilen. Bu şenliğe tüm varlıklar katılacaktır, başta hayvanlar olmak üzere, gemide hayvanlar uygarlığın yıkımından, korkunç fırtınadan kaçmaktadırlar, Lautrémont onları kurtaracaktır şüphesiz, Apollinaire her biri için şiirler yazacaktır. Ya insan, insanı kim kurtaracaktır, bunun yanıtını aramak da gene insana düşer…
Fantom
*
The rebellious souls caused drunkenness in the arithmetic of dreams on board
“If, through Surrealism, we reject unhesitatingly the notion of the sole possibility of the things which "are," and if we ourselves declare that by a path which "is," a path which we can show and help people to follow, one can arrive at what people claimed "was not," if we cannot find words enough to stigmatize the baseness of Western thought, if we are not afraid to take up arms against logic, if we refuse to swear that something we do in dreams is less meaningful than something we do in a state of waking, if we are not even sure that we will not do away with time, that sinister old farce, that train constantly jumping off the track, mad pulsation, inextricable conglomeration of breaking and broken beasts, how do you expect us to show any tenderness, even to be tolerant, toward an apparatus of social conservation, of whatever sort it may be? That would be the only madness truly unacceptable on our part. Everything remains to be done, every means must be worth trying, in order to lay waste to the ideas of family, country, religion. No matter how well known the Surrealist position may be with respect to this matter, still it must be stressed that on this point there is no room for compromise… We combat, in whatever form they may appear, poetic indifference, the distraction of art, scholarly research, pure speculation; we want nothing whatever to do with those, either large or small, who use their minds as they would a savings bank.. All the forsaken acquaintances, all the abdications, all the betrayals in the book will not prevent us from putting an end to this damn nonsense.” (128-129 The Second Manifesto of Surrealism) The University of Michigan Press. Translated from French by Richard Seaver and Helen R. Lane
It is necessary to evaluate Destruction 2011 within the above extract. Destruction means a dissappearance. Dissappearance is a revolutionary movement.While Lautrémont was writing his songs; he existed in the countries of seas, sanctified death,sanctified life, detested people, loved sailors who are in love with sharks,glorified sea monsters.Towards the end of his songs, he chose a journey to death.The Songs of Maldoror sing dreams and the worst creature in this world is humans. One day, Maldoror witnesses that a boat has turned over by the storm, nobody can survive from the accident. On looking at the wreck, when he sees an injured he gives his decision immediately. Nothing can change that decision. He kills the man. He has no fear because the man’s justice was sleeping in cradle at that magnificient night’s storm rocked. If it was a horse or a dog survived from accident, Maldoror would not touch it.With drunkenness brought by storm, Maldoror presents man’s justice to man.All the passengers are equal in the middle of the sea,among wreck heap, they can float without clinging the sea. People who row in a boat with class distinction can be equal only they are dead in a wreck, pure justice requires that.While saying that he experienced the pleasure of murder as far from value judgements and moral mercy,actually,he sanctifies life because he can penetrate deep inside of man.On the other hand,in following chapter,when he saw a committed suicide youngster was alive he would gladden.
In his article touched on Benjamin’s Surrealism, Michael Löwy adduced Benjamin, Rimbaud, Lautrémont as great anarchists.The reason of that is Spiesser and Filistens blown up the bourgeois moral order in other words “moral madness” (Löwy, Morning Star, p.35)
According to Löwy; among those years marxist philosophers,only Benjamin attained the forethought of terrible destructions that industrial/bourgeois civilization which is in period of depression can procreate.To collapse the civilization against the destructions that civilization can procreate and its reconstruction,that is The Destruction 2011 imagines.Adding power of drunkenness to revolution,settling a new existance is the desideratum.All the beings will join this festival,especially animal;,in the boat,they were running away from destruction of civilization and terrible storm,Lautrémont would certainly save them, Appollinaire would write poems for each of them.What about human?Who would save the human?Searching for this answer is incumbent upon the human anyway…
Fantom
17 Nisan 2011 Pazar
2 Nisan 2011 Cumartesi
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)