evrende, şeylerin var olmaları tanımlı olmalarıyla mümkün, hatta özdeştir. başka bir deyişle,
kavramların insan için bir gerçeklik olması kendine ait tanımının varlığına bağlıdır.örneğin ağaç
denildiğinde aklımızda oluşan şeyin kökleri, dalları ve yaprakları vardır. basit bir mantıkla
olguyu tersten açıklarsak kökleri ve dalları olan şey ağaçtır.
her tanım aynı zamanda tanımladığı şeyin doğasını oluşturur. ''benzin yanıcı ve akışkandır'' önermesinde
yanıcı ve akışkan olma benzinin tanımlarındandır ve onun doğasının da birer parçasıdır.
önemli olan bir diğer konu ise, kavramların doğasına uygunluğudur. ağaç örneğinden açıklamak
istersek, doğasının bir parçasında kökleriyle toprağa bağlı olan ağaç koşamadığı için kendini
özgürlükten yoksun hissetmez. ağaç koşamadığı için özgür olmadığını öne sürdüğü an, özgürlük kavramı yabancılaşmış,
gerçeklikle bağını koparmıştır. bu değişim sonucu kavram kendi amacını yitirir ve anlamı dışında başka bir anlamı
karşılıyor görünür.(bu görüntü içeriksizdir.)
bu tür yanılsamalar bir çok kavramı yanlış yorumlamamıza yol açar. tüm bu söylediklerimi tam da bu tür kavramları
doğru olarak anlamamız ve doldurmamız için söylüyorum. örneğin tüm gerçekliği kendi gözleriyle gören, kendi aklıyla bilen birey
değer yargılarını bu yargıları üreten kurumlardan aldıkça bir yabancılaşmaya sürüklenmez mi? ben kendim için özken
ve sen sadece fenomenken bencillik nasıl bir kavramdır? ya da sen benim için sadece bir görüntüyken, ölmen nasıl yorumlanabilir?
japon balığın öldüğünde ağlarsın. peki ya tamamen görünmez, hissedilemez, varlığı algılanamaz olsa ağlar mıydın?
herşey sadece kendisi için ölü olabilir. tam da bu yüzden evreni görebilen her göz kendisi için bir evrendir.
en kafa karıştırıcı olanlardan bir de nasıl oluyorda insan inandığı bir değer adına ya da sevdiği biri için canından vazgeçebiliyor.
madem ki tüm değerler benin dışında katagorize ediliyor, o zaman nasıl olur da bir görüntü özden daha değerli olabiliyor.
bu olay söylediklerime bir antitez değil bir örnektir. açıklayayım; her insan kendini var etme eğilimindedir. bu, anlamlı olmayla
mümkündür. ( sonsuz elemanlı bir küme içerisinde sonsuz konbinasyon mümkündür ve biz o olasılıklardan biriyiz. anlam kavramını yaratır
ve kendi yaşamımızın anlamlı olması gerekliliği gibi bir yanı yanılgıya kapılırız.) kendimizi adadığımız şey için işlevsel olmak bizi
var eder. sevdğiniz o insan için ölümü göze alır ve sevginizi dolayısıyla kendinizi gerçekleştirirsiniz.
Baran
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder