18 mart/28 mayıs 1981
Komün son sözünü söylemedi...
Dert mi bize yüreğim, dalga dalga akan kan
Ve ateş, ve ölüler ve kudurmuş çığlıklar
Cehennem hıçkırıkları, düzeni yakıp yıkan
Dert mi bize örenler üstünde esen rüzgar
Dert mi öç- dert olmaz mı, bakıyoruz gülerek,
Sanayiciler, soylular, saylavlar, geberin!
Canları cehenneme; tarih, tüze ve erkin!
Kan gerek bizim için… Altın alev! Kan gerek!
Fır dönelim korkunç saldırıların içinde!
Savaş öç ve dehşet dört bir yana kol salsın!
Cumhuriyetçiler, krallar, ordular –yeter be-
Sömürgeler, halklar, çanınıza ot tıkasın!
Kardeşimiz; öfkeli alevli kasırgalar,
Kim uyarır sizleri kardeş bildiklerimiz?
Düşle beslenen dostlar aramıza geliniz,
Çalışmadık, çalışmayız, ey ateş dalgalar!
Avrupa, Asya, Amerika yerin dibine batın
Yürüyoruz öç dolu, yakıp yıkarak
Köyleri ve kentleri! Öleceğiz birlikte
Lav kusacak volkanlar! Denizler tutuşacak!
Of! Dostlar, of! Yüreğim: ‘biz kardeşiz’ diyor,
Uzak dostlar, siyahlar, durmayalım burada
Gidelim! Çabuk, eski toprak eriyor,
Beni yutup sizlere akıyor dalga dalga…
(neyse, geçti, benim yine, eski ben)
Arthur Rimbaud
1 yorum:
iimiş.
Yorum Gönder